Een nieuw leven voor de Grutte Mantel

Tot mijn ontzetting las ik een poosje geleden in de Nieuwsbrief van de secretaris dat de Grutte Mantel uit de loods werd verbannen en in stukken gezaagd zou worden om hem vervolgens naar de stort te kunnen brengen. Tenzij….. zich een liefhebber meldde om deze boot zelf op te bergen.

Ik wist niet hoe snel ik op zoek moest naar een nieuwe ligplaats, want deze ‘blauwe schuit’  (zoals ik hem in gedachten vaak noem) heeft mij door die nare corona-winter-lockdown heen geholpen. Na een periode van algehele roeionthouding mochten we alleen weer skiffen en dat durf ik nu eenmaal niet in de winter. Drijvers hadden we toen nog niet of nauwelijks. Maar gelukkig was daar: de Grutte Mantel. Wat was het heerlijk om op koude en stille wintermiddagen samen met een groepje skiffeurs  er lekker op uit te gaan. Alle sportverenigingen waren gesloten, maar wij konden ‘gewoon’ roeien!

Het was dan ook een naar gezicht om de blauwe schuit zo oneerbiedig buiten de loods te zien hangen!

Gelukkig hebben we fijne vrienden met een mooie woonboot in Earnewâld die zelf vroeger geroeid hebben en wel een plekje wilden zoeken voor deze stabiele C1.
Dus pakten we op de klusdag ook de Grutte Mantel aan en zochten we de losse onderdelen bij elkaar (met dank aan Hans Spiekstra).

Op een mooie herfstochtend zijn we met een groep vrolijke roeiers (Pauline, Hans K, Guido, Ronald, Karin) via een tussenstop bij de Princenhof naar Earnewâld geroeid. Eén roeier in de GM en vier anderen in de Elzeline IV. Het roeien in de Grutte Mantel wisselden we af.

Jean en Rika ontvingen ons (inclusief de boot) met open armen, koffie en appeltaart.
We hebben de blauwe schuit met vertrouwen achtergelaten. Er wordt vast af en toe in geroeid, en misschien ook nog wel eens door mij (of iemand anders die dat heel graag wil).

Op de terugweg roeiden we met een volle bak en deels wind mee in de Elzeline IV terug naar Wetterwille. Een topdag!

Tekst: Karin; Foto's: Paula, Rika en Karin